ακατάνυκτος

ἀκατάνυκτος, -ον (Μ)

αυτός που δεν έχει αισθανθεί κατάνυξη, ο ασυγκίνητος

2. αυτός που δεν προκαλεί κατάνυξη, δεν συγκινεί

3. επίρρ. ἀκατανυκτί.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ἀ- στερητ. + κατανυκτὸς < κατανύσσω].